آشنایی با عایق حرارتی

امروزه با استفاده از عایق های مختلف در اماکن و خانه هایی که انسان  در آن زندگی می کند راندمان انرژی بالا رفته ودرنتیجه انرژی کمتری اصراف می شود. عایق حرارتی نیز نقش مهمی را در رابطه با این موضوع در کشور های مختلف دنیا ایفا کرده به همین جهت در مبانی ساختمانی امری ضروری می باشد.هر قدر مقاومت عایق حرارتی بالاتر باشد، عایق حرارت را کمتر از خود عبور می دهد و صرفه جویی که به همراه دارد افزایش می یابد، پس به جای ضخامت عایق ها،باید مقاومت حراتی آن ها با هم مقایسه شوند.عایق های گوناگون با مقاومتهای حرارتی برابر، از نظر میزان صرفه جویی در انرژی همانند هستند و تنها اختلاف آنها در قیمت و محل کاربرد است.

جالب است این را بدانید که طبق قانون، تمام ساخت و ساز هایی که در کشور انجام می شود باید مطابق مقررات ملی ساختمان باشد که در سال 1370 به تصویب رسیده است. مبحث 19 این مقررات مربوط به انرژی و صرفه جویی در آن است که اجرای آن از سال 1381 اجباری شده است. بر اساس این مقررات، مقاومت حرارتی اجزای خارجی ساختمان نباید از حد معینی پایین تر باشد.منظور از اجزای خارجی ساختمان، دیوار ها و سقفهایی است که از یک طرف با محیط داخل ساختمان و از طرف دیگر با هوای آزاد در برد خورداست. بقیه دیوارها یا سقف ها مانند دیوارهایی که اتاقها را از هم جدا میکنند یا سقف های بین طبقات شامل این مقررات نمی شوند.برای تعیین حد مجاز مقاومت حرارتی اجزای خارجی، ساختمانها را به چهار گروه تقسیم میکنند.

یکی از نکاتی که حائز اهمیت این است که دسته بندی بر اساس موقعیت جغرافیایی، نوع کاربری، اندازه شهری که ساختمان در آن قرار دارد و زیربنای ساختمان انجام می گیرد. سپس میزان عایق مورد نیاز در هر یک از این گروه های چهارگانه تعیین میشود. رعایت این موارد خاص در اماکنی که از این پس در مناطق شهری ساخته میشوند اجباری و شهرداری نیز بر اجرای این مقررات نظارت دارد،گواهی پایان کار را تنها در صورتی صادر می شود که این قوانین رعایت شده باشد.همان طور که گفته شد مبحث 19 مقررات ملی ساختمان تنها محدودیت هایی را تعیین کرده است، اما می توان ساختمان را بیش از اینها هم عایق کرد و در نتیجه انرژی بیشتری صرفه جویی نموده و یک امتیاز برای خانوارهای که از عایق حرارتی استفاده می کنند محسوب می شود.